Pociąg do szkoły

Wiersz „Pociąg do szkoły”

Stoi w Zielonce Jedynka – szkoła

Codziennie dzieci do siebie woła.

Choć jest stareńka, ma lat już wiele

To wszyscy tutaj jak przyjaciele.

Pierwszego września jak żółw ociężale

Ruszyły pierwszaki do szkoły ospale.

Na plecach plecak, pot z dzieci spływa

Uczeń otwiera buzię jak ryba.

Każde z nich stoi, patrzy i słucha

A uśmiech u wszystkich od ucha do ucha.

Dzisiaj literki, jutro cyferki

Piszemy równo jak spod igiełki.

Każdy wagonik ma coś do szkoły

Tak, aby każdy mógł być wesoły.

I pełno wiedzy w tych podręcznikach

A w dzieciach wiary, że wiedza nie znika.

W pierwszej książeczce są piosnki i nutki

Tak, aby znikły dziecięce smutki.

W drugiej jest Plastuś i Tosia mała

W trzeciej Martynki historia cała.

A czwarta książka pełna kwadratów

W piątej bukiety z liści i kwiatów.

W szóstym wagonie zeszyty jadą

W linię i w kratkę za pani radą.

W siódmym ukryto różne zapachy

W ósmym zabawki i dwie żyrafy.

W dziewiątym piórnik czyściutki taki

W dziesiątym papier nie byle jaki.

Będziemy składać zwierzaki różne

Kwiatki, wazony, pudła podłużne.

A tych książeczek jest ze czterdzieści

I mnóstwo wiedzy się w nich pomieści.

Będziemy czytać, pisać rachować

Tańczyć i biegać, pięknie malować.

A w czasie przerwy do picia woda

Bo ona zdrowia każdemu doda.

Kanapkę świeżą, a nie frykasy

Mamo kochana dawaj do klasy.

By zęby piękne były i białe

Mamy codziennie mleko wspaniałe.

Jemy owoców także niemało

Aby się w szkole dobrze myślało.

Bo każda lekcja to coś nowego

I ciekawego, i dowcipnego.

Przepraszam, proszę, no i dziękuję

Ważne to słowa, świetnie to czuję.

Z lenia w pracusia szybko się zmienię

Bo pracowitość tak bardzo cenię.

Wszyscy pociągiem pędzą do szkoły

- chciałbym być mądry, no i wesoły.

Nagle gwizd!

Nagle świst!

Dzwonka huk!

Nogi w ruch!

Najpierw powoli jak żółw ociężale

Ruszyli uczniowie do klasy ospale.

Chwycili plecaki, czują się wspólnotą

Pędzą i biegną z niemałą ochotą.

Już przyspieszają, gnają coraz prędzej

I dudnią, stukają, łomocą i pędzą.

A dokąd, a dokąd? Do szkoły już czas!

Tam pani codziennie wita wszystkich nas.

Dziś zapewniamy  Was dookoła

Że najważniejsza dla nas jest szkoła!